Wat zou nu in agile termen de use case kunnen zijn? Ik heb wel een idee.

Als gezonde burger wil ik gewaarschuwd worden wanneer het Covid-19 virus dicht genoeg in mijn buurt is om mij te besmetten.

Dat is toch eigenlijk wat we willen, niet? Ik wil geen vals alarm als ik een uur geleden een niet-besmettelijke ex-patiënt voorbij liep. Ik wil er juist een wanneer de deurklink van de bakker vol enge beetjes zit, en dan graag nog voordat ik mijn hand uitsteek.

Simpele specificatie, en onmogelijk te implementeren. We zullen moeten roeien met de riemen die we hebben, en dat betekent een slimme inzet van algoritmes over de lokatiegegevens van de telefoon en de testdata van de ziekenhuizen.

Het verschil tussen bergen data en nuttige informatie vatten wij programmeurs graag kernachtig samen als garbage in, garbage out – in meer gortige gevallen als shit in, shit out.

Ja, het is geweldig dat Big Data voorkomt dat iedereen dezelfde afslag neemt om dezelfde file te vermijden, maar totdat die geweldige smartphone uitgerust is met een virus-sniffer levert zo’n app vooral veel valse positieven (waarschuwing, maar geen gevaar) en negatieven op – geen waarschuwing, wel gevaar.

Door die laatste categorie kun je de corona app mooi vergelijken met de valhelm voor fietsers, of eigenlijk elke letselbeperkende maatregel van autogordel tot airbag: je moet niet denken dat je zwabberend met beide handen een appje kunt versturen. Gisteren nog gezien. Ik wilde hard roepen: “Handen aan het stuur, idioot”. Maar de knul had kunnen schrikken en door mijn toedoen op de SEH belanden.