Grace, Frankie en hun ex-mannen houden het voor gezien. Na zeven seizoenen en 94 aflevering gaat de seniorenkomedie met o.a. Jane Fonda en Martin Sheen van de ‘buis’. Misschien trok Netflix de stekker eruit, of vonden de vier tachtigplussers het mooi geweest. De kans dat magere Hein een keer roet in het eten kwam gooien kon je niet meer verwaarlozen. Beter zo, want de rek was er danig uit. Ik vond het al een tijd niet leuk meer. De grapjes over stramme ledematen, vaginale droogte en vergeetachtigheid waren na bijna honderd afleveringen wel klaar.

Actiehelden als James Bond gaan tenminste op gepaste leeftijd met pensioen: 52,5 jaar om exact te zijn¹. Sir Roger Moore hield het met 57 nog het langst uit, maar die had dan ook voor alle vechtscènes een stuntman, en het matten in A View to a Kill ging er nog gentlemanly aan toe. Heel wat anders dan Keanu Reeves (inmiddels ook 57), die nu delen vier en vijf opneemt van de John Wick reeks. Als je het internet moet geloven (en waarom zouden we dat niet?) doet hij in die supergewelddadige knokspektakels het ruige handwerk zo veel mogelijk zelf, want we moeten kunnen zien dat hij ook echt lijdt voor de kunst. Respect!

De aller-irritantste poster boy van de eeuwige jeugd is natuurlijk Tom Cruise, die dit jaar zijn zestigste viert en mijn generatie 36 jaar na dato trakteert op Top Gun deel twee – u weet nog wel, die promo voor de Amerikaanse luchtmacht met dat geile potje strandvolleybal. O ja, en in een nieuwe onmogelijk missie als geheim agent Ethan Hunt bungelt hij weer aan koorden en scheert over ravijnen. Alles doet ’t nog, zoals Doe Maar ooit opende op hun comeback cd. Rust zacht trouwens, Henny Vrienten.

Rollen voor acteurs op leeftijd moeten in duidelijke vakjes passen. Je hebt de hardnekkige leeftijdsontkenners van het actiegenre (ik zou bijna Arnold en Sylvester vergeten), in zaal twee draait een tenenkrommend ‘feest’ van herkenning met Gerard Cox en Loes Luca in Spanje, en de Oscars gaan naar hartverscheurende Alzheimer-drama’s als Still Alice en The Father. Goed, die draaien tenminste niet om de hete brij heen. Het leven eindigt vaker in een ziekenhuisbed vol slangetjes aan je lijf dan in een helikoptercrash waarmee je de wereld redt.

Van mij mag iedereen net zo lang doorgaan met waar hij goed in is – daar gaat het niet om. Herman van Veen en Pierre Bokma trekken AOW én volle zalen en zijn in hun vak nog ijzersterk. Prima ook dat er voor actrices op leeftijd minder leeftijdsdiscriminatie is dan tevoren. De algoritmes hebben goed door wat elk leeftijdscohort graag ziet en de studio’s slaan daar handig geld uit. Dus ik gun Jane Fonda best haar derde jeugd, maar om er op je 84^e nog zó uit te zien komt vast niet enkel door goede genen en gezond leven.

Dat senioren nog volop professioneel meedraaien is in ons land veel meer uitzondering dan regel. Anders werd er niet zo sterk gediscrimineerd op leeftijd. Waarom zijn er zoveel fitte en intelligente vijftigers, vaak met een indrukwekkend CV, die ondanks zoveel onvervulde vacatures toch nauwelijks nog aan een passende baan kunnen komen? Je maakt me niet wijs dat het allemaal zure vastgeroeste knorrepotten zijn die hun memo’s nog graag per fax krijgen.

Mensen zijn loyaal aan de helden uit hun tienerjaren. Daarom is er nog volop belangstelling voor bands uit de jaren tachtig. Creatief zijn ze soms al langer dan dertig jaar opgedroogd, maar als men nog graag naar hun oude successen komt luisteren, waarom niet? Ik heb er geen probleem mee. Ik heb maar twee keer in mijn leven een groot popfestival bezocht: Pinkpop in ’89 en Bospop, drie jaar geleden (het is niet zo mijn ding). Uiteraard met een andere line-up, maar de mannen van Level 42, Toto en Foreigner hadden er dertig jaar geleden ook bij kunnen zijn. En zelfs toen waren ze al een poos bezig. De grootste nostalgie-act is natuurlijk de Stones. Mick Jagger wiegt nog steeds met zijn heupen en tuit zijn lippen. Ongelooflijk dat ze er nog steeds zijn, maar die leeftijdsontkenning heeft ook wel iets potsierlijks.

Nee, dan Phil Collins. Die kan niet verbergen dat het leven zware sporen heeft achtergelaten. Met een stok sleepte de oude rocker zich afgelopen maart in het Ziggo Dome naar een kruk. De afscheidstournee van Genesis moest hij blijven zitten, maar zong nog met zoveel power dat dat niet uitmaakte, volgens de lovende recensie in Oor. Hier zit ik, ik kan niet anders.

¹Voor de pedanteriken die het zelf willen narekenen de wetenschappelijke verantwoording:

• Sean Connery, geb. 1930, laatste film Never Say Never Again, 1983. En nee, ik ga niet mee in de discussie of dit nu wel of geen legitieme Bond was. Sean Connery zit erin, hoe legitiem wil je het hebben?
• Roger Moore, geb. 1928, laatste film A View to a Kill, 1985
• Pierce Brosnan, geb. 1953, laatste film Tomorrow Never Dies, 2002
• Daniel Craig, geb 1968, laatste film No Time to Die, 2021, maar lag twee jaar op de plank wegens Corona, dus Craig was 51.

George Lazenby en Timothy Dalton, met respectievelijk één en twee films hebben niet genoeg pensioen opgebouwd voor dit onderzoek en doen niet mee.