Begin vorig jaar, kort voor de Corona-ellende, trakteerde ik mijzelf op een nieuwe fotocamera, een Nikon Z6 (full frame systeemcamera). In de loop van het jaar kwamen daar nog twee lenzen en wat accessoires bij. Al met al een flinke investering.
Had ik ‘t nodig? Neuh. Er is een veelgelezen blogpost Your camera doesn’t matter van landschapsfotograaf Ken Rockwell – heerlijke cowboynaam overigens. Die zegt dat je met een duurdere camera niet vanzelf betere foto’s maakt. Inderdaad, net zomin als ik met een Steinway vleugel beter piano zou gaan spelen.
Om beter te worden moet je veel foto’s maken, andermans werk bestuderen en leren over beeldtaal en compositie. Dat gaat je camera niet voor je doen, daar moet ik Ken gelijk in geven. Maar deze nieuwe is wel stukken lichter dan mijn vorige Nikon (D7100). De lichtgevoeligheid is zo goed dat je overdag zelden een statief of flitser meesleept, waardoor je vaker en langer op pad gaat. Er zit van alles op wat de amateur het leven aangenaam maakt, zoals een real-time histogram in de zoeker. De prof kan ook zonder, maar ik maak er wel betere foto’s door.
Een prof zou met mijn instapmodel uit 2006 nog steeds beter presteren dan ik met mijn fancy Z6. Wat dan nog? Mijn fotografiehobby gaat niet alleen om mooie foto’s maken. Ik houd toevallig ook van de techniek en ik houd van de prachtige natuur op loopafstand van mijn huis. Met mijn camera op zak sla ik twee vliegen in één klap. En daarna lekker met Photoshop zitten klooien. Ik maak prints van mijn beste foto’s, alleen om thuis op te hangen. Ik lees boeken omdat ik beter wil worden, maar ik ben met niemand in competitie. Mijn eigen ontwikkeling is wat telt, maar meer nog mijn eigen plezier. Want daar moet een hobby in de eerste plaats om gaan. Als je plezier schept uit het beter worden is dat mooi meegenomen, maar een voorwaarde is het niet. Puur voor de lol is goed genoeg.
Ik wil de open source softwareprojecten die ik de afgelopen jaren ben gestart ook zo aanvliegen: als hobbyprojecten in de beste zin van het woord. Ik ben ongelooflijk blij dat software schrijven ook mijn hobby is, maar als het niet voor de baas is wil ik ook volledig de vrije teugel. Ruiken aan van alles en als je genoeg geleerd hebt weer iets nieuws, want talen en platforms komen en gaan. Ik heb Perl tenslotte ook al vijftien jaar geleden vaarwelgezegd, samen met alle code die ik er ooit in geschreven heb. Dat kun je niet maken als je een volwassen, veelgebruikt opensourceproject beheert. Dat moet professioneel gerund worden, met een blik op de toekomst. Daarom heb ik die ambitie niet meer. Het is ook vrij naïef te denken dat je in je eentje een dergelijk project in je vrije tijd kunt bouwen, laat staan langdurig onderhouden.
Voor de pogingen die niet gestrand zijn en waar ik nog steeds enthousiast van word heb ik nu een nieuwe site gestart: aligilo.com. Daar breng ik ook tutorials en artikelen onder. Ik wil alle content up-to-date houden met de laatste Java versies en relevante libraries. Het wordt dus een beperkt portfolio. Zodra ik het niet meer relevant of boeiend vind mag het in het archief met een duidelijke disclaimer. Wordt vervolgd!