Een leven lang leren en fouten maken

~ Jasper Sprengers

Ik schrijf liever geen blogs over bloggen, maar sommige collega’s ventileren regelmatig een herkenbare mening waar ik iets over moet zeggen. Het gaat meestal als volgt: de schrijver (veertigplus) ziet het werk als ontwikkelaar niet meer zitten en vraagt zich op basis van eigen anekdotisch bewijs af waarom toch zoveel gedesillusioneerde oudgedienden en masse de overstap richting management nemen. Teleurgesteld dat de kunst van het programmeren geen grote sprongen voorwaarts meer maakt klagen ze dat anderen – niet zijzelf uiteraard – nog steeds dezelfde domme fouten maken. Alsof de geschiedenis zich niet overal en altijd herhaalt.

Een dood spoor? Voor mij nog lang niet! (IJzeren Rijn, bij voormalig station Vlodrop, Limburg)
Continue reading →

We zijn geen homo’s – al is daar niks mis mee

~ Jasper Sprengers

Netflix heeft Seinfeld gekocht, de razend succesvolle tv-comedy die van 1989 tot ’98 op de buis was – tv’s hadden nog een beeldbuis. Zelf ontdekte ik de zelfbenoemde show about nothing over de vier New Yorkse vrienden Jerry, George, Elaine en Kramer pas later, op dvd. Met 20 minuten per aflevering lekker om op de roeitrainer je dag mee te beginnen, want ze blijven leuk.

Netflix zal wel niet dezelfde extra’s aanbieden die de dvd’s zo leerzaam maken. De meeste afleveringen worden ingeleid door de acteurs, schrijvers en regisseurs. Programma’s op de Amerikaanse omroep waren toen vrij van bloot en vloeken, maar toch was Seinfeld regelmatig taboedoorbrekend. Ruim twintig jaar later wordt er op de mainstream betaalkanalen wat afgevloekt, afgesekst en uitgemoord. Je vraagt je verbaasd af welke taboes dat dan waren.

Foto Nicholas Swatz via Pexels.com
Continue reading →

Er is teveel om cynisch over te zijn

~ Jasper Sprengers

15 januari dit jaar viel het kabinet, twee maanden voor de nieuwe verkiezingen. Een half jaar later spreekt links en rechts schande van het gebrek aan daadkracht om een nieuwe regering te vormen. De ene cynicus gelooft dat Rutte bewust traineert, opdat de herinnering aan de trieste val van zijn laatste kabinet genoeg vervaagt om zijn vers mandaat nog geloofwaardig te laten lijken. De andere cynicus roept dat de kiezer heeft gesproken. Bij gebrek aan een sterk links verhaal zijn we massaal naar de schoot van de gevestigde orde teruggekeerd, of daar lekker blijven zitten.

De Grand Prix in Zandvoort dan. Tussen de vox popjes in het journaal zat een echtpaar dat speciaal voor de race uit Aruba was overgevlogen. Zucht. De ene cynicus zet zijn walging kracht bij met Prins Bernhard junior als stropop van de rechtse hobby, liefst met gratuite ad hominems over zijn vastgoedhandel (huisjesmelkerij!), brilmontuur en overspelige grootvader. De andere cynicus vindt gewoon dat we niet moeten zeiken. Bij een verstopte ochtendspits blazen we meer CO2 de lucht in en hebben we minder lol.

Mathenesserdijk, Rotterdam, 2009
Continue reading →

Regelmatige demo’s zijn een recept voor haastwerk

~ Jasper Sprengers

Vandaag wil ik het hebben over de wijdverbreide gewoonte binnen Scrum teams om na elke sprint een demo te geven van nieuwe functionaliteit voor de eindgebruiker. Ik vind dat een twijfelachtige gewoonte omdat het een kwaliteitscultuur kan tegenhouden en schaden. Noch de Scrum Guide noch gezond verstand verlangt dat je met vaste regelmaat zo’n demo houdt. De Agile 2 beweging begrijpt dat het dodelijk is voor rustige reflectie en uiteindelijk echte agility als je team verandert in een “featurefabriek”.

Veel mensen denken dat de Scrum Guide meer dicteert dan er daadwerkelijk instaat. Zo rept hij nergens over story points, planning poker of Fibonacci-reeksen. Net als aan religies allerlei geloofsartikelen kleven die in geen enkel heilig boek staan, zo heeft Scrum ook geleid tot een aantal geaccepteerde gebruiken gebaseerd op verkeerde aannames. Een van zulke is dat je aan het eind van elke sprint een demo behoort te geven. Dat staat nergens. Ja, we hebben een review, waarin we de resultaten van de Sprint evalueren en aanpassingen bepalen voor de toekomst. De Sprint Review is een actieve sessie en het Scrum Team moet voorkomen dat het slechts een presentatie wordt [mijn vertaling]. Het staat er echt .

Afbeelding van pexels.com
Continue reading →

Een ode aan de lullige hobby

~ Jasper Sprengers

Het leven is eindig, maar klaar is het nooit. Wie de gemiddelde leeftijd van tachtig jaar mag bereiken krijgt vierduizend weken om er iets moois van te maken. Dat is het onderwerp van Four Thousand Weeks – Time Management for Mortals, journalist Oliver Burkemans nieuwe boek. Deze leesbare aanrader zit qua genre tussen populaire filosofie en self help. Maar als zelfhulpboek is het heel andere koek dan het doorsnee boerenbedrog van eet-jezelf-slank of luier-jezelf-rijk. Burkeman schrijft diepgaand en toch toegankelijk, en met een heerlijk Brits gevoel voor understatement en zelfspot over zijn eigen schrijfambities en niet meer zo piepjonge vaderschap.

Continue reading →

Wij witte mannen van Agile

~ Jasper Sprengers

Toen een minuscule minderheid met grote online zichtbaarheid voor elkaar kreeg dat Marieke Lucas Rijneveld zich terugtrok als vertaler voor The Hill We Climb van Amanda Gorman ventileerde ik daar een sterke mening over. De aantijging dat Rijneveld vanwege haar (eigenlijk hoor ik ‘hun’ te zeggen, maar dat is geen Nederlands) huidskleur ongeschikt zou zijn vond ik belachelijk en het zwichten voor die druk vond ik onze rechtsstaat onwaardig.

Je mag dit een typische mening vinden van een witte hetero-man van middelbare leeftijd, hoger opgeleid en opgegroeid in een welvarend en traditioneel Limburgs gezin. Dat klopt als een bus. Die achtergrond kleurt alles wat ik doe en vind, inclusief de vorige alinea, de volgende en alles wat ik op dit blog schreef en nog zal schrijven. Al zou ik het willen; ik kan niet neutraal zijn.

12 Angry Men uit 1957. Tijden veranderen, maar niet heel snel.
Continue reading →

Het alcoholvrij kantoorcafé

~ Jasper Sprengers

Ik weet niet welke grapjas kantoortuin ooit als samenstelling bedacht, maar het had uit de koker van dezelfde reclamejongen kunnen komen die de bounty verkocht als fris-witte kokos in Hollandse melkchocolade. Misschien keek hij uit op kantoorwerkers met laptop in een krioelend Vondelpark die tijdens de lunch nog wat achterstallige mail wegwerkten. Je moet het ze nageven, het is een briljant vondst in al zijn sarcasme, zoals de bajes ook wel een correctional facility heet in de VS. Een muf kippenhok verkopen met de associaties van rust, frisse lucht en stilte: dat noem ik lef. De enige vergelijking met een echte tuin die niet mank gaat is dat er in een straal van vijf meter niet overal muren om je heen staan. Wil je een eerlijke metafoor, noem het dan een alcoholvrij kantoorcafé. Dat ademt tenminste gezelligheid.

Continue reading →

De natuur is meedogenloos, maar eerlijk

~ Jasper Sprengers

De diepgelovige politicus Paul Blokhuis (Staatssecretaris van VWS voor de ChristenUnie) gaf een openhartig interview in de Volkskrant (20/7/2021) over het overlijden van zijn achttienjarige dochter aan een zeldzame auto-immuunziekte. Zulk verdriet is peilloos en waarschijnlijk levenslang. Soms vind ik het jammer dat ik bewust kinderloos ben. Soms niet. Het geloof in een aanwezige, handelende God die in weerwil van rampen toch het beste met ons voorheeft geeft hem troost. Ik voel grote compassie met het leed van Blokhuis, maar met de beste wil van de wereld begrijp ik niet hoe zijn verhouding tot het geloof een troost kan zijn.

Aarts-atheïst Richard Dawkins onderscheidt in zijn boek God als misvatting (The God Delusion) voor het gemak zeven gradaties van (on)geloof. Aan de uiteindes vinden we de rotsvaste overtuiging. “Ik heb geen bewijs nodig dat God (niet) bestaat. Ik weet dat het wel/niet zo is”. De zuivere agnost neemt de gulden middenweg in op nummer vier. Zij concludeert dat wetenschap en ratio tekortschieten voor een eensluidend bewijs voor of tegen en heeft geen voorkeur voor de een noch de andere stelling. Zelf heb ik in mijn volwassen leven gezwalkt aan beide kanten van de neutraliteit, met een sterke voorkeur voor ongeloof. Maar een handelend opperwezen dat hier en nu neerkijkt op ons doen en laten en beschikt over ons lot heb ik nooit kunnen accepteren. Ik ben blij dat ik ook geen aanvechting voel mijzelf te overtuigen dat een dergelijk opperwezen er zou horen te zijn. Je moet dan immers aanvaarden dat de ellende die ons treft niet willekeurig is en onderdeel van een hoger plan. Niets wijst ook maar in die richting.

Hevige regenval juli 2021, Strabrechtse Heide, Heeze
Continue reading →

Uitdagingen zijn nooit leuk. De echte althans.

~ Jasper Sprengers

“Ben jij op zoek naar een leuke nieuwe uitdaging?” Ik vind dat je niet moet klagen over zulke berichtjes van ijverige recruiters. De vraag naar ervaren krachten in de markt voor softwareontwikkelaars blijft maar groeien en zij doen tenslotte ook maar hun werk. Waar een flink deel van de wereldbevolking het hoofd boven water houdt met slechter betaald, gevaarlijker en saaier werk zijn deze ongevraagde aanbiedingen het luxeprobleem aller luxeproblemen. Nee, het gaat mij om de woorden leuk en uitdaging in één zin. Die twee kunnen per definitie geen stelletje vormen. Laat ik ze eens definiëren aan de hand van wat persoonlijk anekdotisch bewijs.

Table Mountain in Crickhowell, Zuid-Wales
Continue reading →

De meeste tests in de piramide zijn integratietesten

~ Jasper Sprengers

Ik was een blogpost en presentatie aan het voorbereiden over Testcontainers: een handig stuk gereedschap om tijdens integratietests een Docker container te starten. Ideaal voor lichtgewicht databases met herbruikbare testdata. Ik had tips over hoe je dat het beste kunt inrichten en vroeg mij af waar zulke testen horen in de testpiramide. Dat zal moeten wachten tot deel twee, want mijn focus werd naar een zijspoor getrokken door dat netelige begrip ‘integratietest’. Controversieel vanwege het verschil van mening over de definitie. Testen we nu expliciet de integratie tussen componenten, of integreren we componenten om de test mogelijk te maken? Nou, allebei, maar liefst niet tegelijkertijd. 

De veelgebruikte testpiramide is een handige metafoor om het scala aan tests op te delen in een oplopende mate van integratie tussen de afzonderlijke delen. Aan de basis ligt een uitgebreide suite van gedetailleerde tests die de logica van elk deel valideert in afzondering. De samenwerking tussen de delen laten we nog zo veel mogelijk buiten beschouwing. Bovenaan de piramide worden alle bewegende delen in samenhang getest, in een omgeving die zo goed als het kan overeenkomt met productie. Overigens worden externe dienstverleners meestal nog wel gefaket. Denk aan een distributiecentrum, koeriersdienst, of een bank. Op de testomgeving van een webwinkel zal niet met echt geld echte pakketjes worden verstuurd — daar ga ik althans van uit.

Zoekresultaten voor de term Test Pyramid
Continue reading →