Komiek Andrew Doyle attaqueert woke-activisten via zijn online alter ego Titania McGrath en werd geïnterviewd in de Volkskrant van 13-12. Volgt allemaal @TitaniaMcGrath op Twitter, het is echt hilarisch. Ze prijst acteur Elliot Page voor zijn transitie, maar als heteroman is hij nu officieel een onderdrukker en moeten we hem toch verachten. Ze deed me denken aan Aniek Koeleman, een jonge beeldend kunstenaar van 23, zeer sociaal politiek geëngageerd. Als dochter van de burgemeester van Den Bosch mocht ze een abstract werk over vrouwenbesnijdenis maken voor het nieuwe gemeentehuis, waar haar vader vanuit zijn werkkamer op neer keek, ook letterlijk. Deze politieke satire Krappe Meerderheid is overigens verkrijgbaar bij de Toneelcentrale. Zou leuk zijn als hij weer een opgevoerd wordt. Ik heb er zelf helaas geen tijd voor.
Oh ja, wie er nog meer super woke was, avant la lettre: Rick The People’s Poet uit The Young Ones, die iedereen “Fascist!” toeblafte als hij te lang in de rij moest wachten.
Ik heb weinig op met de woke beweging. H’et komt op mij over als een sociaal bevoorrechte elite die elk standpunt dat afwijkt van hun politiek-correct credo bestrijdt met hysterische verdachtmakingen. Die spelen zich vooral af op sociale media, want juridisch hebben ze immers zelden een been om op te staan. Maar de online brandjes kunnen makkelijk overslaan naar de echte wereld en hoe bekender je bent hoe groter de reputatieschade. Heb je een werkgever met slappe knieën dan kan dat je zomaar je carrière kosten.
Zo’n heksenjacht is een manifestatie van wat Freud der Narzissmus der kleinen Differenzen noemt: de paradox dat je de mensen met wie je objectief gezien het meest gemeen hebt het slechtst kunt verdragen. Het gevolg is een pedant en zelfzuchtig kijk-mij-nou activisme dat in de eerste plaats dient om je moreel superieur te voelen en er niet serieus op uit is om de maatschappij beter te maken. Waarom zou je je pijlen richten op uitzendbureaus die mensen met een kleurtje weigeren omdat hun klant die liever niet heeft? Dat kan je zomaar op een blauw oog komen te staan. Veiliger om een collega van de faculteit vrouwenstudies af te branden omdat ze geheel onbedoeld iemands dead name twitterde.
Links moet strijden tegen economische ongelijkheid en zichzelf niet kastijden om hun witte privileges, aldus Doyle. De spijker op zijn kop. Maar zijn bewering dat het gevecht wel zo’n beetje gewonnen is en dat er ‘hier en daar’ nog altijd racisme is, bagatelliseert de ernst van het probleem. Ik moet voorzichtig zijn, want hij spreekt natuurlijk niet over het VK en niet Nederland, maar ik heb bijna vijftien jaar (2001-2015) in Rotterdam-Zuid gewoond, en alle goede initiatieven ten spijt is de emancipatie daar nog lang niet klaar. En het wordt ook niet alleen maar beter: elke homo van vijftig plus kan je vertellen dat het er in de jaren negentig een stuk relaxter aan toe ging. Choose your battles, mensen. Dat getalenteerde jonge Marokkanen met een onberispelijke puntenlijst vanwege hun achternaam niet worden uitgenodigd voor een sollicitatie vind ik een grotere gotspe dan de zoveelste twitteroprisping over de decoraties op de Gouden Koets.
Progressieve partijen moeten de woke cultuur uitroeien voordat het links kapotmaakt, zegt Doyle ter afsluiting. Ik ben benieuwd welk woord hij bezigde: root out, exterminate, annihilate? Akelige retoriek; heeft het fanatisme van zijn tegenstanders hem dan toch aangestoken? Humor is het beste middel om de humorloze mee te bestrijden. Intolerantie op intolerantie stapelen is dat niet.